Το διαζύγιο την έσωσε απ' την εξορία

@ Τον προπάππο μου όταν γύρισε από τη Μέση Ανατολή τον στείλανε εξορία. Εκείνος είχε παντρευτεί τότε την προγιαγιά μου την Μαριάνθη, είχαν αποκτήσει ένα κορίτσι και εκείνη ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους, τη γιαγιά μου.

@ Λίγες μέρες προτού γεννήσει την συνέλαβαν και βρέθηκε κρατούμενη στην Ασφάλεια. Γέννησε εκεί και μάλιστα το παιδί της αρρώστησε. Όταν πέρασαν σαράντα ημέρες την άφησαν να πάει στην εκκλησία για να πάρει ευχές από τον ιερέα του χωριού, αλλά αμέσως μετά την συνέλαβαν ξανά για να την στείλουν στην Μακρόνησο.

@ Τότε η αδερφή της την έπεισε να κάνει αίτηση διαζυγίου, δείχνοντας έτσι, πως τάχα δεν συμμερίζεται τα όσα κάνει ο σύζυγός της. Το κόλπο έπιασε και έτσι την άφησαν να γυρίσει στο σπίτι της.

@Ο προπάππος μου βέβαια δεν είχε ιδέα για όλα αυτά.

-Τίποτα δεν γνώριζα, μου απάντησε όταν κάποτε τον ρώτησα. Ακόμα και το δεύτερο παιδί μου το γνώρισα, όταν ήταν 4 ετών, αφού γύρισα από την εξορία.

Και συνέχισε μονολογώντας: Και που να τα ξέρω εκεί, που ήμουν εξόριστος; Έκατσα 4 ολόκληρα χρόνια. Και θα καθόμουνα κι άλλα αν δεν με βοηθούσε ένας αξιωματικός, που του έσωσα τη ζωή στη Μέση Ανατολή.

@ Ο αξιωματικός αυτός ήταν ο Παυσανίας Κατσώτας - μετέπειτα Δήμαρχος Αθήνας, βουλευτής και Υπουργός. Ο προπάππος μου του είχε σώσει τη ζωή κουβαλώντας τον στην πλάτη του στη μάχη του Ελ Αλαμέϊν.

@ Γι΄ αυτή του μάλιστα την πράξη τον τίμησαν με μετάλλιο ανδραγαθίας. Αυτό ο διοικητής του δεν το ξέχασε ποτέ και του το ξεπλήρωσε τότε. Μεσολάβησε στην τότε κυβέρνηση και με τα μέσα που είχε, τα κατάφερε και τον ελευθέρωσε.

 ............................................................................................

@@ Απόσπασμα από το ομότιτλο διήγημα της μαθήτριάς μας Μαριάννας Σιδερά, που αναφέρεται σε μια πραγματική περιπέτεια, που πέρασε η οικογένειά της. Το διήγημα μαζί με άλλα 5 μαθητών του σχολείου μας βραβεύτηκαν στο φετινό 15ο διαγωνισμό γραπτού λόγου των εκδόσεων Πατάκη.