Οι ανθισμένες αμυγδαλιές…στον κήπο του Σχολείου μας

Κατά το Φεβρουάριο αναπτύξαμε διάφορες δράσεις, που αποτελούν υποενότητες του συγκεκριμένου προγράμματος. Μια απ’ αυτές αφορά τις τρεις αμυγδαλιές που υπάρχουν στον κήπο του σχολείου στην Εκάλη.

Εντυπωσιασμένοι από τις ανθισμένες σαν νυφούλες αμυγδαλιές τις παρατηρήσαμε καταγράφοντας τα διάφορα στοιχεία του δέντρου άνθη, φύλλα, κορμός κ.τ.λ. τα σχεδιάσαμε και τα παρουσιάσαμε στην τάξη.
 Αναφερθήκαμε παράλληλα στη μυθολογική προσέγγιση της Αμυγδαλιάς.
Επεξεργαστήκαμε από το βιβλίο της γλώσσας το ποίημα του Γ. Σεφέρη, «Λίγο ακόμα....», το ακούσαμε μελοποιημένο από το Μ. Θεοδωράκη και  τραγουδήσαμε χαρούμενοι το κλασικό τραγούδι του Γ. Δροσίνη «Ανθισμένη Αμυγδαλιά», που το εμπνεύστηκε όπως λέγεται από μία μαθήτρια του Αρσακείου.
Συνδυάζοντας τη μαγειρική, τη γλώσσα και τα μαθηματικά φτιάξαμε αμυγδαλωτά Μυτιλήνης, παραδοσιακό γλύκισμα σε γάμους και σε γιορτές σε πολλά μέρη της Ελλάδας.
Καταγράψαμε, τη συνταγή, τα υλικά και την εκτέλεση της με τη μορφή οδηγιών στο τετράδιο χρησιμοποιώντας τον σωστό τύπο ρημάτων.
Ζυγίσαμε τα υλικά και έμαθαν για το βάρος και τις μονάδες μέτρησης  του μέσα από την ενότητα των Μαθηματικών «Μετρώ το βάρος».
Στη συνέχεια απολαύσαμε τα μοναδικά αμυγδαλωτά που δημιουργήσαμε και πήραμε αρκετά από αυτά στο σπίτι μας για ν’ αποδείξουμε τις ζαχαροπλαστικές μας ικανότητες.
Τέλος ασχοληθήκαμε  με τα συναισθήματα που ξυπνά η αμυγδαλιά στην ψυχή μας και κυρίως το αίσθημα της ελπίδας, που δε χάνεται ούτε στις πιο δύσκολες συνθήκες. Ο καθένας ζωγραφίζοντας έδωσε χρώμα και σχήμα στην ελπίδα και τ’ όνειρό του κατ’ επέκταση.
Συνθέσαμε σε κολάζ τις «ελπιδοζωγραφιές» μας, δίνοντας στην σύνθεση τη μορφή ενός παιδιού και το ονόμασαν «Η ελπίδα του Β’1».
Καταλήγοντας στολίσαμε ένα ξερό κλαδί που βρήκε ο καθένας στον κήπο με ποπ κορν, το φτιάξαμε με βάση να στέκεται σαν δεντράκι και διακοσμήσαμε το δωμάτιό μας.