Νηπιαγωγείο Λιανοκλαδίου
Τα νέα του Σχολείου μας
Αλήθεια πως φτάνει το νερό στο σπίτι μας; Ζητήσαμε από τον πρόεδρο του χωριού να έρθει στο σχολείο μας και να μας ενημερώσει. Πράγματι o πρόεδρος ανταποκρίθηκε με χαρά στο κάλεσμά μας. Μάθαμε λοιπόν ότι η περιοχή μας τροφοδοτείται με νερό από πηγή που βρίσκεται ψηλά στην Οίτη. Το νερό είναι πολύ καλής ποιότητας και ελέγχεται κάθε εβδομάδα από την ΔΕΥΑΛ. Συζήτησε με τα παιδιά και απάντησε σε όλες τους τις απορίες.
Δανειστήκαμε την εκπαιδευτική βαλίτσα του 2Π από την Actionaid και μάθαμε ότι, εκτός από τις χώρες τις Αφρικής που ξέραμε ότι υποφέρουν από την έλλειψη νερού, ακόμη και η Βραζιλία μια χώρα με τόσο πλούσια βλάστηση έχει σοβαρά προβλήματα με την παροχή πόσιμου νερού λόγω οικονομικών προβλημάτων και κακής διαχείρισης.
Σε φύλλο εργασίας ζωγραφίσαμε μέσα σε μικρές σταγόνες πού χρησιμοποιούμε το νερό. Στη συνέχεια μοιράστηκαν σταγονίτσες στα παιδιά όχι με δίκαιο τρόπο και κλήθηκαν να διερευνήσουν αν όλοι έχουν δίκαιη πρόσβαση στο νερό.
Κάνουμε έρευνα στο σχολείο τόσο στον εσωτερικό χώρο όσο και στον εξωτερικό για βρύσες που στάζουν. Εντοπίζουμε το πρόβλημα στις τουαλέτες του σχολείου. Χρονομετρούμε πόσο νερό θα μαζέψουμε με τη χρήση κλεψύδρας 2 λεπτών. Καταγράφουμε τις παρατηρήσεις μας. Επικοινωνούμε με υδραυλικό που συστήνει αντικατάστασή τους. Επόμενο βήμα μας είναι να γράψουμε επιστολή στο δήμαρχο και να ζητήσουμε την βοήθειά του.
Με στυλό τρυπάμε καπάκια από πλαστικά μπουκάλια και περνάμε 10 καπάκια σε κομμάτια μισινέζας.Τα καπάκια κολλούνται με δυνατή κόλλα σε απόσταση το ένα από το άλλο και κάθε μισινέζα στερεώνεται σε συννεφάκι από χαρτόκουτο. Τα παιδιά κολλούν βαμβάκι για να γίνει το συννεφάκι μας αφράτο και στερεώνεται στη γωνιά του νερού.
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και ετοίμασαν μια ομαδική κατασκευή. Η πρώτη ομάδα έφτιαξε το ποτάμι με κομματάκια χαρτιού, η δεύτερη ομάδα ετοίμασε τα σύννεφα, η τρίτη ομάδα τη θάλασσα κόβοντας κυματιστές γραμμές και η τέταρτη ζωγράφισε το βουνό και τον ουρανό.
Η κατασκευή μας χρησιμοποιήθηκε ως πίστα για να παίξουμε με τη ρομποτική μελισσούλα beebot. Η μελισσούλα μεταμφιέστηκε σε σταγόνα και πραγματοποίησε το μεγάλο της ταξίδι. Με το ακόλουθο βίντεο συμμετείχαμε στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κώδικα (codeweek).
1. Μαθαίνοντας για τον κύκλο του νερού
Διαβάσαμε το βιβλίο “Δεν φοβάμαι το νερό” της Κατερίνας Γιαννίκου από της εκδ modern times που περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο το ταξίδι του νερού στη φύση.
Αποφασίσαμε να γίνουμε και εμείς σταγόνες που ταξιδεύουν μέσα στο ποτάμι, καταλήγουν στη θάλασσα, ο λαμπερός ήλιος τις ζεσταίνει, εξατμίζονται, ανεβαίνουν ψηλά σχηματίζουν σύννεφα, κρυώνουν και γίνονται βροχούλα που δροσίζει τη γη και πάλι από την αρχή.
2. Πειράματα βροχής:
Στο σχολείο μας πραγματοποιήθηκε συνάντηση της περιβαλλοντικής μας επιτροπής αποτελούμενη από όλους τους μαθητές της τάξης μας, τη νηπιαγωγό, εκπρόσωπό του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και την καθαρίστρια. Προσκεκλημένος ήταν και αντιδήμαρχος του δήμου στον οποίο ανήκει το σχολείο μας, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγω υποχρεώσεων, αλλά μας υποσχέθηκε κάθε δυνατή βοήθεια.
Σελίδες
Πρόκειται για ένα μικρό σχολείο που συστεγάζεται με το Δημοτικό Σχολείο του χωριού. Βρίσκεται κάτω από τη σκιά της Οίτης και κοντά στο Σπερχειό ποταμό. Τα παιδιά ζουν κοντά στη φύση. Φιλοδοξία μας είναι να δημιουργήσουμε οικολογική συνείδηση στους μικρούς μαθητές ώστε ως ενεργοί πολίτες του αύριο να ζουν σε αρμονία με τη φύση και να την προστατεύουν.