Ο Εθνικός Κήπος της Αθήνας

Τον Εθνικό Κήπο επισκέφθηκε η Γ' Γυμνασίου του σχολείου μας, όπου έμαθε για την ιστορία της δημιουργίας του, είδε φυτά και δέντρα που έχουν ζωή πολλών ετών και χάρηκε την ηρεμία και την ομορφιά του περιβάλλοντος χώρου.

Ο Εθνικός Κήπος είναι έργο μίας γυναίκας, της βασίλισσας Αμαλίας. Στο διάστημα της 25χρονης παραμονής της στην Αθήνα (1837-1862), η δημιουργία του Κήπου έμελλε να γίνει το μέγα έργο της, το οποίο παραμένει έως σήμερα βασικός πνεύμονας οξυγόνου της πρωτεύουσας.

Η μανία της βασίλισσας Αμαλίας, συζύγου του βασιλιά Όθωνα, να έχει δικό της κήπο, άφησε το διαμάντι του Εθνικού Κήπου στην πρωτεύουσα. Τα δέντρα που έρχονταν απ’ όλο τον κόσμο. Οι διάσημοι ξένοι βοτανολόγοι που τον έφτιαξαν, οι Αθηναίοι που έφερναν τις κατσίκες τους να βοσκήσουν στα παρτέρια του.

Το πάθος της Αμαλίας για τον κήπο της έγινε γνωστό, οπότε όποιος ήθελε να καλοπιάσει την βασίλισσα έστελνε δώρο δέντρα ή φυτά. Ελληνικές πόλεις έστελναν λεμονιές, πορτοκαλιές και νεραντζιές, η αυτοκράτειρα της Βραζιλίας έστειλε νοτιοαμερικάνικα φυτά, ο σουλτάνος του Λιβάνου δέντρα απ’ τους κήπους του, ο Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου φυτά π’ τον Νείλο, ως και ο βασιλιάς του Σουδάν έστειλε 40 φοίνικες. Ήρθε ακόμα μια ακακία από την Ταϊτή και μια κλαίουσα Ιτιά από τον τάφο του Βοναπάρτη από την Αγία Ελένη.

Χιλιάδες δέντρα αγοράστηκαν και μεταφέρθηκαν απ’ την Ευρώπη, ενώ τα λιπάσματα του κήπου αγοράζονταν από τη Γένοβα της Ιταλίας. Ολόκληροι φοίνικες μεταφέρθηκαν από τα ελληνικά νησιά, πολλές φορές πανύψηλοι που τους έβγαζαν με πολεμικό πλοίο στον Πειραιά και μετά τους κουβαλούσαν διμοιρίες από ναύτες με τα πόδια ως τον κήπο.

Εθνικός κήπος πρωτονομάστηκε το 1917 μετά την παραίτηση του βασιλιά Κωνσταντίνου, και από το 1923 επιτράπηκε η ελεύθερη είσοδος του κοινού από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου.